Γλοιοβλάστωμα εγκεφάλου, πολύμορφο γλοιοβλάστωμα

Τι είναι το γλοιοβλάστωμα εγκεφάλου;

Το γλοιοβλάστωμα είναι ένας όγκος του εγκεφάλου και δημιουργείται από τα αστροκύτταρα, τα βοηθητικά κύτταρα του νευρικού ιστού. Το γλοιοβλάστωμα είναι ένας επιθετικός τύπος γλοιώματος (κατηγορία VI κατά WHO). Παρουσιάζει διηθητικό χαρακτήρα, νεκρώσεις και τάση για τοπική διασπορά. Το γλοιοβλάστωμα αναπτύσσεται γρήγορα και δίνει ένα βραχύ ιστορικό εβδομάδων ή λίγων μηνών. Τα συμπτώματα σχετίζονται με την αυξημένη ενδοκράνια πίεση λόγω μεγέθυνσης του όγκου και του συνοδού οιδήματος και με τις εστιακές διαταραχές που σχετίζονται με την εντόπιση του.

Σε ποια ηλικία εμφανίζεται το γλοιοβλάστωμα;

Το γλοιοβλάστωμα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά είναι πιο συχνό σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ποια είναι τα συμπτώματα του γλοιοβλαστώματος;

Το γλοιοβλάστωμα παρουσιάζει συμπτώματα που σχετίζονται με την άυξηση της πίεσης μέσα στο κεφάλι (πονοκέφαλος, ναυτία, έμετοι) ή τον ερεθισμό συγκεκριμένων περιοχών ανάλογα με την εντόπιση του (επιληπτικές κρίσεις εστιακές ή γενικευμένες, κινητικές και αισθητικές διαταραχές).

Στα συμπτώματα και σημεία περιλαμβάνονται:

Πονοκέφαλος. Νέα εμφάνιση ή αλλαγή χαρακτήρα πονοκεφάλου.
Ανεξήγητη ναυτία ή έμετος
Διαταραχές όρασης
Αδυναμία στα χέρια
Αδυναμία στα πόδια
Διαταραχή βάδισης
Μουδιάσματα
Αστάθεια
Ίλιγγος, ζάλη
Διαταραχές ομιλίας
Διαταραχές μνήμης
Σύγχυση σε καθημερινά θέματα
Αλλαγή συμπεριφοράς και προσωπικότητας
Επιληπτικές κρίσεις
Προβλήματα ακοής

Κλείστε ραντεβού με το γιατρό σας αν παρουσιάζετε ένα από τα παραπάνω συμπτώματα.

Διαφέρουν τα συμπτώματα σε σχέση με τη θέση του γλοιοβλαστώματος μέσα στον εγκέφαλο;

Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο με απόλυτη εξειδίκευση και οι εκάστοτε λειτουργίες έχουν και συγκεκριμένη εντόπιση εντός αυτού.

Κάθε περιοχή του εγκεφάλου έχει συγκεκριμένο ρόλο και λειτουργία. Τα συμπτώματα των όγκων του εγκεφάλου εξαρτώνται από την θέση του.

Για αυτό το λόγο, όγκοι σε διαφορετικές θέσεις του εγκεφάλου μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικά συμπτώματα.

Γλοιοβλάστωμα στο πρόσθιο μέρος του εγκεφάλου. Οι μετωπιαίοι λοβοί βρίσκονται στο πρόσθιο μέρος του εγκεφάλου. Η λειτουργία τους συνδέεται με την σκέψη και την κίνηση. Όγκοι σε αυτήν την περιοχή μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές στην στάση και στη βάδιση. Μπορεί να παρατηρηθούν αλλαγές στην προσωπικότητα του ασθενούς, έλλειψη προσοχής και ενδιαφέροντος. Οι συγγενείς μπορεί να παρατηρήσουν ότι ο ασθενής έχει αλλάξει συμπεριφορά.
Γλοιοβλάστωμα στο μεσαίο μέρος του εγκεφάλου. Οι βρεγματικοί λοβοί βρίσκονται στο μεσαίο μέρος του εγκεφάλου. Είναι υπεύθυνοι για την επεξεργασία πληροφοριών από τα αισθητήρια όργανα. Όγκοι σε αυτήν την περιοχή μπορεί να προκαλέσουν αισθητηριακές διαταραχές.
Γλοιοβλάστωμα στο οπίσθιο μέρος του εγκεφάλου. Οι ινιακοί λοβοί βρίσκονται στο πίσω μέρος του εγκεφάλου. Είναι υπεύθυνοι για την όραση. Όγκοι σε αυτήν την περιοχή προκαλούν διαταραχές όρασης.
Γλοιοβλάστωμα στο κάτω μέρος του εγκεφάλου. Οι κροταφικοί λοβοί βρίσκονται στο κάτω μέρος του εγκεφάλου. Είναι υπεύθυνοι για τη μνήμη και την αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης. Γλοιοβλάστωμα στους κροταφικούς λοβούς μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές στη μνήμη, στη γεύση και την όσφρηση.
Γλοιοβλάστωμα στο οπίσθιο κάτω μέρος του εγκεφάλου. Η παρεγκεφαλίδα βρίσκεται στο οπίσθιο κάτω μέρος του εγκεφάλου. Είναι υπεύθυνη για την ισορροπία και το συντονισμό των κινήσεων. Όγκοι στην παρεγκεφαλίδα μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές ισορροπίας, βάδισης και συντονισμού κινήσεων.

Πώς γίνεται η διάγνωση του γλοιοβλαστώματος;

Εάν υπάρχει η υποψία ύπαρξης γλοιοβλαστώματος ή άλλου όγκου εγκεφάλου, θα χρειαστούν κάποιες εξετάσεις για την περαιτέρω διάγνωση:

Νευρολογική εξέταση. Με τη νευρολογική εξέταση μπορεί να διακρίνει ο γιατρός σε ποιο σημείο του εγκεφάλου υπάρχει πρόβλημα. Εξετάζονται η όραση, η ακοή, η ισορροπία, ο συντονισμός των κινήσεων, η δύναμη, η αισθητικότητα, τα αντανακλαστικά για η εκφορά του λόγου. Η νευρολογική εξέταση δε μπορεί να βάλει την ακριβή διάγνωση. Μπορεί όμως να βοηθήσει στον εντοπισμό της βλάβης και στον καθορισμό πρόσθετων βοηθητικών εξετάσεων.
Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου. Η υπολογιστική αξονική τομογραφία εγκεφάλου χρησιμοποιεί ακτίνες X για τη δημιουργία εικόνων. Είναι ευρέως διαδεδομένη και γρήγορη. Μπορεί σε ελάχιστα λεπτά να δώσει αποτελέσματα που θα καθοδηγήσουν στη διάγνωση ή στις κατάλληλες πρόσθετες εξετάσεις.
Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Στη μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου χρησιμοποιούνται ισχυρά μαγνητικά πεδία (χωρίς επικίνδυνη ακτινοβολία) για τη δημιουργία εικόνων του εσωτερικού του σώματος. Χρησιμοποιείται πολύ συχνά στην αναζήτησή όγκου εγκεφάλου διότι δίνει εξαιρετικές εικόνες του εγκεφαλικού παρεγχύματος, πολύ ανώτερες από οποιαδήποτε άλλη εξέταση.
Συχνά γίνεται και έγχυση σκιαγραφικής ουσίας. Αυτή βοηθάει στην καλύτερη διαφοροποίηση του φυσιολογικού από τον παθολογικό ιστό και στην εντόπιση ακόμα και πολύ μικρών εξεργασιών.

Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου σε τρία επίπεδα. Διαπιστώνεται όγκος εγκεφάλου που προσλαμβάνει σκιαγραφική ουσία περιφερικά.
Σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιείται η λειτουργική μαγνητική τομογραφία. Αυτή βοηθάει στην εντόπιση εντός του εγκεφάλου των κέντρων της κίνησης, του λόγου και άλλων λειτουργιών. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να σχεδιαστεί πιο ασφαλής αντιμετώπιση του όγκου εγκεφάλου.
Μια άλλη βοηθητική εξέταση είναι η μαγνητική φασματοσκοπία. Με αυτήν γίνεται εντόπιση συγκεκριμένων χημικών στοιχείων εντός του εγκεφάλου. Ανάλογα με την ποσότητα και την αναλογία αυτών των στοιχείων μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για το είδος του όγκου εγκεφάλου και για το βαθμό κακοήθειας του.
Η μαγνητική τομογραφία διάχυσης μετρά την ποσότητα κυκλοφορίας του αίματος σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου. Όσο μεγαλύτερη η ποσότητα του αίματος τόσο πιο ενεργός είναι ο συγκεκριμένος όγκος εγκεφάλου.
Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων. Με την τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET-CT scan) του εγκεφάλου μπορούν να ανιχνευθούν κάποιοι όγκοι εγκεφάλου. Γίνεται χρήση συγκεκριμένου ραδιοφαρμάκου που χορηγείται από τη φλέβα και επικάθεται στις περιοχές με τη μεγαλύτερη μεταβολική δραστηριότητα, όπως είναι οι κακοήθεις όγκοι. Αναδεικνύεται έτσι καλύτερα η περιοχή του εγκεφαλικού όγκου.

Ποιοι προγνωστικοί δείκτες υπάρχουν για το γλοιοβλάστωμα;

Τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν στα παραπάνω ιστολογικά χαρακτηριστικά και μοριακοί καρκινικοί δείκτες. Με τη βοήθεια τους είναι δυνατόν να προβλεφθεί μια πιθανή καλύτερη εξέλιξη του όγκου ή καλύτερη ανταπόκριση σε συγκεκριμένες θεραπείες:

Μετάλλαξη του γονιδίου IDH1/IDH2.
Πρόκειται για γονίδια που κωδικοποιούν ένζυμα σημαντικά για τη σωστή λειτουργία των κυττάρων και προστατεύουν από καρκινογένεση. Ανευρίσκονται μεταλλάξεις στα περισσότερα χαμηλού βαθμού κακοήθειας γλοιώματα (βαθμού II) και σε ορισμένα υψηλού βαθμού κακοήθειας (βαθμός III και IV). Αποτελούν σε γενικές γραμμές καλύτερο προγνωστικό δείκτη και φανερώνουν καλύτερη ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία.
Υπερμεθυλίωση του MGMT γονιδίου.
Πρόκειται για ένα γονίδιο, το οποίο βοηθά τα κύτταρα να επιδιορθώνουν κατεστραμμένο DNA. Η υπερμεθυλίωση το απενεργοποιεί και τα κύτταρα καθίστανται ανίκανα να διορθώσουν το DNA τους. Η παρουσία αυτού του δείκτη σημαίνει ότι ο όγκος δε μπορεί να διορθώσει τις βλάβες που προκαλούνται από κάποια χημειοθεραπευτικά φάρμακα και συγκεκριμένα από τον αλκυλιωτικό παράγοντα τεμοζολομίδη. Η μεγάλη ευαισθησία του όγκου σε αυτό το χημειοθεραπευτικό φάρμακο σημαίνει και καλύτερη πρόγνωση για αυτά τα γλοιώματα.

Ποια είναι η θεραπεία του γλοιοβλαστώματος;

Το γλοιοβλάστωμα ή πολύμορφο γλοιοβλάστωμα, όπως συχνά αποκαλείται, είναι δύσκολο να αντιμετωπισθεί. Η ίαση είναι πάρα πολύ σπάνια ακόμα και μετά από ριζική χειρουργική επέμβαση. Η θεραπεία επιβραδύνει τη νόσο και μειώνει τα συμπτώματα. Το διάστημα μεταξύ χειρουργικής εξαίρεσης και υποτροπής του γλοιοβλαστώματος αυξάνεται με την προσθήκη ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας.

Η θεραπεία του γλοιοβλαστώματος εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση του όγκου. Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης η ηλικία, η γενική κατάσταση και φυσικά οι προτιμήσεις του ασθενούς. Μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

Χειρουργική θεραπεία γλοιοβλαστώματος

Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην αντιμετώπιση του γλοιοβλαστώματος. Διαχωρίζεται είτε στην χειρουργική εξαίρεση είτε στην βιοψία (ανοιχτή ή στερεοτακτική).

Χειρουργική εξαίρεση γλοιοβλαστώματος

Πρόκειται για τη θεραπεία εκλογής στην πλειοψηφία των γλοιωμάτων. Έρευνες έχουν δείξει ότι η όσο ριζικότερη είναι η εκτομή τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση και μεγαλύτερη η επιβίωση των ασθενών. Ο στόχος αυτός περιορίζεται από τον κίνδυνο νευρολογικών επιπλοκών. Εάν με μια επιθετική εξαίρεση υπάρχει κίνδυνος για μετεγχειρητικά ελλείμματα, τότε θα πρέπει να επιδιώκεται μια πιο ασφαλής προσέγγιση με σεβασμό στους γειτονικούς υγιείς ιστούς. Στην προσπάθεια αυτή είναι σημαντική η βοήθεια της νευροπλοήγησης σε συνδυασμό με μοντέρνες μορφές απεικόνισης (λειτουργική μαγνητική τομογραφία fMRI, τρακτογραφία κλπ). Μεγάλη βοήθεια προσφέρουν η διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση καθώς και η χρήση ειδικών χρωστικών (5-ALA) σε συνδυασμό με κατάλληλα φίλτρα μοντέρνων μικροσκοπίων με τα οποία ξεχωρίζει ο νεοπλασματικός από τον υγιή ιστό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, για την απομάκρυνση ενός γλοιοβλαστώματος είναι απαραίτητη η διάνοιξη του κρανίου σε κάποιο σημείο του. Η επέμβαση λέγεται κρανιοτομία. Αρχικά γίνεται τομή (1) και το δέρμα με τους μαλακούς ιστούς αναδιπλώνονται και απομακρύνονται από το πεδίο αποκαλύπτοντας από κάτω το οστό (2). Κατόπιν αφαιρείται ένα μέρος του οστού για να επιτευχθεί πρόσβαση στον εγκέφαλο (3). Στη συνέχεια, με τη βοήθεια σύγχρονου εξειδικευμένου, χειρουργικού μικροσκοπίου εντοπίζεται και παρασκευάζεται ο όγκος. Διάφορα ειδικά εργαλεία χρησιμοποιούνται για την ολοκληρωτική και ασφαλή εξαίρεση του. Μετά το πέρας της αφαίρεσης του γλοιβλαστώματος γίνεται σύγκλιση της μήνιγγας (μεμβράνης που καλύπτει τον εγκέφαλο), επανατοποθέτηση του οστού που αφαιρέθηκε αρχικά και συρραφή δέρματος.

Κρανιοτομία: Διάνοιξη και αναδίπλωση δέρματος (1), αφαίρεση τμήματος οστού, το οποίο επανατοποθετείται στο τέλος της επέμβασης (2), διάνοιξη μήνιγγας (μεμβράνης που καλύπτει τον εγκέφαλο) και εξαίρεση του γλοιοβλαστώματος (3).

Βιοψία ανοιχτή ή στερεοτακτική γλοιοβλαστώματος

Στις περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατή η εκτεταμένη χειρουργική εξαίρεση (λόγω της θέσης του όγκου σε νευρολογικά ευαίσθητες περιοχές) χρησιμοποιείται η βιοψία για τη λήψη ιστού ώστε να εξασφαλισθεί ασφαλής διάγνωση και αν αυτό είναι δυνατόν και μοριακή τυποποίηση του γλοιώματος. Η βιοψία μπορεί να γίνει είτε με τη μέθοδο της στερεοταξίας (κλασική ή με νευροπλοήγηση) είτε ανοιχτή (έχει δυνατότητα λήψης περισσότερης ποσότητας ιστού και διασφαλίζει πιο σίγουρη διάγνωση και μοριακή τυποποίηση.

Στερεοτακτική βιοψία: Με τη βοήθεια εξειδικευμένων εργαλείων γίνεται πολύ ακριβής εντόπιση του γλοιώματος και λήψη βιοψίας με τη βοήθεια βελόνης σχεδόν ατραυματικά

Ακτινοθεραπεία ή/και χημειοθεραπεία για γλοιοβλάστωμα

Η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία αποτελούν τις κύριες θεραπευτικές επιλογές μετά το χειρουργείο για γλοιοβλάστωμα. Η εκλογή της θεραπείας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ηλικία και τη γενική κατάσταση του ασθενή (Karnofsky score) καθώς επίσης και από την ύπαρξη συγκεκριμένων μοριακών δεικτών όπως η υπερμεθυλίωση του υποκινητή του MGMT γονιδίου.

Παράλληλη χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία

Σε ασθενείς κάτω των 70 ετών συνιστάται παράλληλη χορήγηση ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας για 6 εβδομάδες (5 ημέρες τη βδομάδα). Αυτές ακολουθούνται μετά από διακοπή τεσσάρων εβδομάδων από χορήγηση χημειοθεραπείας σε κύκλους του ενός μηνός περίπου για τουλάχιστον 6 κύκλους. Χρησιμοποιείται η από του στόματος τεμοζολομίδη. Η ίδια θεραπεία προτείνεται και σε ασθενείς άνω των 70 ετών σε καλή γενική κατάσταση και με υπερμεθυλίωση του υποκινητή του MGMT γονιδίου.

Ακτινοθεραπεία

Συνιστάται σε ασθενείς άνω των 70 ετών με όχι καλή γενική κατάσταση ή χωρίς υπερμεθυλίωση του υποκινητή του MGMT γονιδίου. Χορηγείται κλασματοποιημένη ακτινοθεραπεία.

Χημειοθεραπεία

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς άνω των 70 ετών, ακατάλληλους για παράλληλη χημειοθεραπεία και ακτινοβολία με υπερμεθυλίωση του υποκινητή του MGMT γονιδίου.

Συμπτωματική θεραπεία για γλοιοβλάστωμα

Εκτός από τις θεραπείες που περιγράφονται παραπάνω και αποσκοπούν στον έλεγχο της πορείας της νόσου μπορεί ο θεράπων ιατρός να χρειαστεί να χορηγήσει αγωγή για να ανακουφίσει απλώς τον ασθενή από δυσάρεστα συμπτώματα του γλοιοβλαστώματος:

Αντιεπιληπτική αγωγή. Κυρίως για ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις. Η προφυλακτική μόνο χρήση τους αποτελεί αμφιλεγόμενο θέμα συζήτησης. Υπάρχουν πολλά είδη αντιεπιληπτικών. Προτιμώνται αυτά που δεν αλληλεπιδρούν με χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Τέτοια είναι η λαμοτριγίνη, η λεβετιρακετάμη, η πρεγκαμπαλίνη και η τοπιραμάτη. Το χημειοθεραπευτικό τεμοζολομίδη φαίνεται να μπορεί να χορηγηθεί με οποιοδήποτε αντιεπιληπτικό.
Αγωγή με κορτικοειδή / κορτιζόνη. Η αγωγή με κορτιζόνη ανακουφίζει τον ασθενή περιορίζοντας το οίδημα γύρω από το γλοιοβλάστωμα και τα συμπτώματα που προκαλούνται άμεσα από αυτό ή έμμεσα μέσω της γενικής αύξησης της ενδοκράνιας πίεσης. Η μακροχρόνια χρήση της κορτιζόνης σχετίζεται με πλήθος ανεπιθύμητων ενεργειών όπως αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, αύξηση λοιμώξεων, οστεοπόρωση, μυοπάθειες, πενσεληνοειδές προσωπείο.

Συχνές ερωτήσεις για το γλοιοβλάστωμα

Ποια είναι η αιτία του γλοιοβλαστώματος; Είναι το γλοιοβλάστωμα κληρονομικό;

Όπως και για τους περισσότερους πρωτοπαθείς όγκους του εγκεφάλου, η αιτία δημιουργίας του γλοιοβλαστώματος είναι άγνωστη. Υπάρχουν όμως κάποιοι παράγοντες, οι οποίοι αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισής του. Τέτοιοι είναι:

Ηλικία. Ο κίνδυνος εμφάνισης γλοιοβλαστώματος αυξάνει με την ηλικία.
Έκθεση σε ακτινοβολία: Άτομα, τα οποία έχουν εκτεθεί σε τύπους ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας όπως η ιονισμένη ακτινοβολία, παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικών όγκων. Παραδείγματα ιονισμένης ακτινοβολίας αποτελούν η ακτινοθεραπεία για καρκίνο και η έκθεση σε ακτινοβολία μετά από έκρηξη ατομικής βόμβας. Πιο συνηθισμένες μορφές ακτινοβολίας, όπως ηλεκτρομαγνητικά πεδία από γραμμές ηλεκτρικού ρεύματος και ραδιοσυχνότητες από κινητά τηλέφωνα και φούρνους μικροκυμάτων, δεν έχει αποδειχθεί να αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης γλοιοβλαστώματος.
Κάποια κληρονομούμενα γονίδια έχουν δείξει μια ελαφρά συσχέτιση με γλοιοβλάστωμα. Χρειάζονται όμως περισσότερες έρευνες για να επιβεβαιωθεί απόλυτα η σχέση μεταξύ των γονιδιακών αυτών παραλλαγών και των όγκων εγκεφάλου.

Τι βαθμό κακοήθειας έχει το γλοιοβλάστωμα;

Το γλοιοβλάστωμα είναι 4ου (IV) βαθμού κακοήθειας. Πρόκειται για τον υψηλότερο βαθμό κακοήθειας από τους τέσσερις βαθμούς στους οποίους χωρίζονται τα γλοιώματα.

Πως επιβεβαιώνεται η διάγνωση του γλοιοβλαστώματος;

Η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου αποτελεί την εξέταση εκλογής σε περίπτωση υποψίας γλοιοβλαστώματος και γενικότερα όγκου εγκεφάλου. Με τη βοήθεια της επιτυγχάνεται η ακριβής εντόπιση του γλοιοβλαστώματος καθώς και η σχέση του με τους παρακείμενους ιστούς. Αυτές οι πληροφορίες είναι μέγιστης σημασίας για την περαιτέρω αντιμετώπιση. Η τελική και σίγουρη διάγνωση μπαίνει όμως μόνο με την παθολογοανατομική εξέταση μέρος του γλοιοβλαστώματος που λαμβάνει ο νευροχειρουργός κατά την επέμβαση, είτε ανοιχτή είτε δια βιοψίας. Εξετάζονται επίσης και κάποιοι μοριακοί δείκτες, οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία και τον καθορισμό της πρόγνωσης.

Τι είναι οι μοριακοί δείκτες και ποιος ο ρόλος τους στην πορεία του γλοιοβλαστώματος;

Τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν στα προϋπάρχοντα ιστολογικά χαρακτηριστικά και μοριακοί καρκινικοί δείκτες. Με τη βοήθεια τους είναι δυνατόν να προβλεφθεί μια πιθανή καλύτερη εξέλιξη του γλοιοβλαστώματος ή καλύτερη ανταπόκριση σε συγκεκριμένες θεραπείες:

Μετάλλαξη του γονιδίου IDH1/IDH2. Αποτελούν σε γενικές γραμμές καλύτερο προγνωστικό δείκτη και φανερώνουν καλύτερη ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία.
Υπερμεθυλίωση του MGMT γονιδίου. Η παρουσία αυτού του δείκτη σημαίνει ότι ο όγκος δε μπορεί να διορθώσει τις βλάβες που προκαλούνται από κάποια χημειοθεραπευτικά φάρμακα και συγκεκριμένα από τον αλκυλιωτικό παράγοντα τεμοζολομίδη. Η μεγάλη ευαισθησία του όγκου σε αυτό το χημειοθεραπευτικό φάρμακο σημαίνει και καλύτερη πρόγνωση για αυτά τα γλοιώματα.

Πότε θεωρείται ένα γλοιοβλάστωμα ανεγχείρητο;

Στη θεωρία, όλα τα γλοιοβλαστώματα μπορούν να χειρουργηθούν. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η μερική μόνο εξαίρεση του γλοιοβλαστώματος δεν βοηθάει σημαντικά στην πρόγνωση σε σύγκριση με την ολική εξαίρεση. Στις περιπτώσεις που το γλοιοβλάστωμα αναπτύσσεται σε ευαίσθητες περιοχές του εγκεφάλου είναι συχνά αδύνατη η ολική εξαίρεση χωρίς τον κίνδυνο σημαντικής μετεγχειρητική παράλυσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να χαρακτηριστεί ο όγκος ως ανεγχείρητος. Μπορεί να διενεργηθεί μόνο λήψη βιοψίας για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και τον καθορισμό της πρόσθετης θεραπείας. Σε περιπτώσεις όμως μεγάλων όγκων με αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης προτιμάται συχνά και η μερική έστω εξαίρεση του γλοιοβλαστώματος για την αντιμετώπιση της.