Οσφυαλγία - Πόνος στη μέση - Back pain
Γενικά
Τι είναι η οσφυαλγία;
Όταν μιλάμε για οσφυαλγία εννοούμε απλά τον πόνο χαμηλά στη μέση (περιοχή της οσφύος). Μερικές φορές μπορεί ο πόνος να επεκτείνεται στη λεκάνη και στους γλουτούς. Εάν ο πόνος επεκτείνεται ή ακτινοβολεί στο κάτω άκρο (στο μηρό, στη γάμπα, στο πόδι) τότε μιλάμε για ισχιαλγία, για πόνο κατά μήκους του ισχιακού νεύρου.
Η οσφυαλγία (λουμπάγκο) είναι πάρα πολύ συχνή πάθηση. Αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς λόγους απουσίας από την εργασία και 80% των ανθρώπων θα παρουσιάσουν κάποτε στη ζωή τους πόνο στη μέση. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων πρόκειται για αυτοϊάσιμη κατάσταση, η οποία θα βελτιωθεί σύντομα χωρίς ιδιαίτερη θεραπεία πέρα από απλά παυσίπονα για την ανακούφιση από τα συμπτώματα. Σε κάποιες περιπτώσεις δυστυχώς εγκαθίσταται χρονιότητα, γεγονός που απαιτεί πιο εξειδικευμένη και απαιτητική θεραπεία. Εδώ είναι απαραίτητη η σωστή πληροφόρηση από εξειδικευμένους γιατρούς για όλες τις σύγχρονες ιατρικές μεθόδους ώστε να αποφευχθούν τόσο η κατάχρηση φαρμάκων όσο και η προσφυγή σε αμφιλεγόμενες μεθόδους, οι οποίες στερούνται κάθε επιστημονικής βάσης.
Μια συχνή αιτία οσφυαλγίας είναι ο τραυματισμός μυών ή/και συνδέσμων (θλάση). Μπορεί να συμβεί από διάφορες αιτίες όπως η άρση βάρους με λάθος τρόπο, η κακή στάση σώματος και η έλλειψη σωματικής άσκησης. Το περιττό σωματικό βάρος μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μυϊκών και συνδεσμικών τραυματισμών που επηρεάζουν τη μέση.
Οσφυαλγία μπορούν να προκαλέσουν και πιο σοβαροί τραυματισμοί όπως κατάγματα σπονδύλων ή κήλες μεσοσπονδύλιων δίσκων, αρθριτικές και άλλες εκφυλιστικές, εξαρτώμενες από την ηλικία, αλλοιώσεις καθώς και διάφορες μολύνσεις ή όγκοι.
Αιτίες
Η οσφυαλγία άρα μπορεί να οφείλεται:
- Σε μυοσυνδεσμικές κακώσεις
- Σε εκφύλιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου
- Σε εκφύλιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου και των αρθρώσεων (σπονδυλοαρθροπάθεια)
- Σε κατάγματα
- Σε φλεγμονές
- Σε όγκους
Πιθανές αιτίες πόνου στη μέση (οσφυαλγίας) περιλαμβάνουν:
- Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
- Ινομυαλγία
- Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκού
- Φλεγμονή των νεφρών (Πυελονεφρίτιδα)
- Παχυσαρκία
- Οστεοαρθρίτιδα (ασθένεια που προκαλεί εκφύλιση των αρθρώσεων)
- Οστεομυελίτιδα (μόλυνση, φλεγμονή των οστών)
- Οστεοπόρωση
- Νόσος Paget
- Κακή στάση σώματος
- Εγκυμοσύνη
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Ιερολαγονίτιδα
- Σκολίωση
- Κατάγματα σπονδυλικής στήλης
- Στένωση σπονδυλικού σωλήνα
- Μυϊκές και συνδεσμικές θλάσεις
- Όγκοι της σπονδυλικής στήλης
Συμπτώματα
Είναι επιτακτική η αναζήτηση ιατρικής συμβουλής όταν:
- Η οσφυαλγία διαρκεί πάνω από 3-4 εβδομάδες
- Συνοδεύεται από αυξημένη θερμοκρασία σώματος (πυρετό ή δεκατική κίνηση)
- Συνοδεύεται από αδυναμία κάτω άκρων
- Συνοδεύεται από απώλεια ελέγχου της κύστης
- Συνοδεύεται από ανεξήγητη απώλεια βάρους
- Υπάρχει νυχτερινός πόνος
- Υπάρχει ιστορικό κακοήθειας/καρκίνου
Θεραπεία
Στις περισσότερες περιπτώσεις η οσφυαλγία, ακόμα και σε περιπτώσεις ισχυρότατου πόνου, υποχωρεί εντός τεσσάρων ως έξι εβδομάδων. Η συντηρητική αγωγή μπορεί να περιλαμβάνει γρήγορη κινητοποίηση, φυσιοθεραπεία, ειδικές ασκήσεις, αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα, ή κάποιου είδους ενέσιμη θεραπεία στην περιοχή της μέσης.
Σε περιπτώσεις που τα συμπτώματα επιμένουν και προκαλούν σοβαρή μείωση της ποιότητας της ζωής του ασθενούς και αφού έχει εξαντληθεί η συντηρητική αγωγή, θα πρέπει να συζητηθούν εναλλακτικές λύσεις με τη μορφή χειρουργικής θεραπείας.
Πέρα από τις κλασικές μεθόδους της μικροδισκεκτομής και της οσφυϊκής σπονδυλοδεσίας, οι οποίες με τις σημερινές τεχνικές διεκπεραιώνονται μέσα από πολύ μικρές τομές και συχνά με διαδερμικές μεθόδους, υπάρχουν μια σειρά από νέες τεχνικές, ελάχιστα επεμβατικές, με τις οποίες επιτυγχάνεται η αντιμετώπιση εκφύλισης του μεσοσπονδύλιου δίσκου (δισκοπλαστική με gel ή με ραδιοσυχνότητες), ή εκφύλισης των σπονδυλικών αρθρώσεων (αδρανοποίηση με ραδιοσυχνότητες) σε πρώιμο στάδιο σε μια προσπάθεια αποφυγής ή αναβολής για αρκετό καιρό ενός συμβατικού χειρουργείου.
Παραδείγματα τέτοιων τεχνικών αποτελούν:
- Δισκοπλαστική με gel (Discogel)
- Δισκοπλαστική με ραδιοσυχνότητες (IDET, Biacuplasty)
Μετά από ενδελεχή εξέταση των κλινικών και ακτινολογικών ευρημάτων θα αποφασίσει ο θεράπων ιατρός ποια είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος για τον ασθενή.